KOZALAR

iÇİMDE iç içe isimsiz kozalar…

Eski bir yalnızdan öğrendiğim
(Kendime söyleyemediğim)

o ”yalnız güz” herkese gelecekmiş

kendi sesimi tanımıyordum

çok sıkılıyordum

sen sesime düşüyordun

bir gündüzden bin gece geçti…

o ”yalnız yüz” geldi

(annem hep kederli…,(sanki erken gideceğini sezerdi)

bir gündüzden bin gece daha geçti
hala gelmedin…

bir kara şiir gibi aklımda yalnızsın
sen sesime düşsen, ben çok sıkılsam
sesimi tanımasam…

yeniden eskiye düşsek, bilmiyorsun
yalnızların aynasında
yalnızdan daha yalnız bir yüz taşıyorum…

Eski bir yalnızdan öğrendiğim
Kendime söylemediğim

aklımda bir kara şiir gibi yalnızsın…

sen sesime düşsen, ben çok sıkılsam
sesimi tanıyamasam…

eski yalnızların ‘ah’ ları

yeni yalnızların ‘ah’ ları
hiç benzemezlermiş

eski resimlerde bir yalnız gördüm

 rengin özesmi